चि. सौ. का.....

हिरवी गार साडी आणि ऑरेंज कलर चे जरीचे काठ....
हातात हिरव्या बांगड्या.. मधे मधे सोन्याच्या बारीक बांगड्या...
बाजूबंद...
गळ्यात 2 -3 नेकलेसस...

हातावर खूप छान रंगलेली मेहेन्दी ...
लांब केसांची सिंपल हेअरस्टाईल ..
भरपूर मोगर्याचे गजरे....
हलकासा मेक उप...
आणि डोळ्यात थोडीशी भीती...

स्नेहा आज वेगळीच खुलून आली होती...
इतकी सुन्दर ती कधीच दिसली नाही..

अंजली रूम मधे येत म्हणाली..
"ह्म्ममम ... प्यार का निखार ..."

अंजू नि दोन मिनिट तिच्या कडे बघितल ..
लग्नाच्या गडबडीत दोन क्षण शांत पणे मिळाले नव्हते...
अंजू ने स्नेहा चा हात हातात धरला....
दोघींच्या डोळ्यात पाणी दाटून आला...
अंजू पटकन सावरत म्हणाली...
"ए चल चल ... भटजी वाट बघत आहेत.."

तेवढ्यात काकी आत आल्या आणि स्नेहा ला घेऊन गेल्या...

अंजू तिकडेच उभी होती... स्तब्ध...
आठवणीत हरवून गेली..

तिला ती संध्याकाळ आठवली ...

आइस क्रीम खाउन त्या दोघी परत येत होत्या तिच्या "स्कूटी" वरुन...
कुठल्या ही गोष्टी वरुन हसण चालू होता...
अचानक "स्कूटी" ला वाटला की तिच्या कडे कुणी लक्ष देत नसावा.. म्हणून ती बंद पडली....
झाल..... उतरून किक मारण्याचे प्रयत्‍न सुरू झाले....
अंजू ने पण ट्राइ करून झाला... पण स्कूटी काही स्टारट होईना...
हे नेहमीचा होत.. स्नेहा म्हणाली "पेट्रोल खतम.. "
स्नेहा ने स्कूटी ढकलायला घेतली.. तर तीच मागे मागे यायला लागली....
हा हा हा हा.. वेड्या सारख्या दोघी हसायला लागल्या....
कारण अशी एकही ट्रिप झाली नव्हती जेंव्हा स्नेहा ची स्कूटी बंद नाही पडली...
सगळे प्रयत्‍न झाल्या वर.. फाइनली दादा ला कॉल केला....
हेलो बोलायच्या आधीच दादा म्हणाला "स्कूटी बंद पडली का??"
"ही ही ही ही...." त्यांच्या हसण्या चा आवाज़ अंजू ला आज ही ऐकू येत होता....

तेवढ्यात अंजू ला हाक मारली... "अंजू... स्मिता काकू ची साडी कुठे ठेवालिये?"
"आले आले... देते" म्हणत अंजली हॉल मधे आली..

तिने विक्रम कडे बघितले...
विक्रम सामंत!!
अंजू विचारात परत हरवली...
"हा कसा ठेवेल स्नेहा ला.. स्नेहा... साधी सरळ मुलगी...
कसा होईल तिचा लग्ना नंतर "

अंजू हसली.. स्नेहा.. आणि साधी ????
स्नेहा कसली साधी.. स्नेहा एक नंबर ची लबाड ...
पण समजूतदार...

स्नेहा सगळ्यांशी पटवून घेईल. नक्की...
पण तिला समजून घेणारा तो हाच का?
स्नेहा चे बरेच मित्रा मैत्रिणी होते.. आणि आहेत..
त्यांच्याशी तिचा असलेल्या नात्यात किती फरक पडेल आता..

लग्ना नंतर लगेच अमेरिकेला जाणार...
"परत कधी बघणर हिला मी ...." अंजू ला परत वाईट वाटू लागल ...

पिवळ्या साडी मधे स्नेहा आणखी खुलून आली होती....
स्नेहा च्या साधे पणा मुळेच कदाचित ती अधिक सुंदर दिसत होती...

स्नेहा खुश होती.. हसत होती...
अंजू ला त्या दोघींचा आवडत गाण आठवल ..
"हसती रहे ... तू हसती रहे ...."
"साथीया" ची नवीन नवीन कॅसेट आणली होती...
त्या दिवशी जवळ जवळ 50 वेळा तेच गाण रीवाइंड करून करून ऐकल होता....
शेवटी कॅसेट तुटली.. रीळ बाहेर आल.. म्हणून त्या थांबल्या...
"किती वेडे होतो आपण..." अंजू ला वाटल

मंगल-अष्टका चालू असताना अंजू ला डोळ्यातल पाणी थांबवता आला नाही...
एक एक क्षण तिला आठवत होते...

स्नेहा ने विक्रम च्या गळ्यात माळ घातली..
विक्रम ने स्नेहा च्या गळ्यात माळ घातली....

दोघांनी एक मेकांकडे बघितले...
त्या क्षणी... अंजूला त्या दोघं मधली केमिस्ट्री जाणवली...
तिला वाटला की हे एक-मेकान साठी बनले आहेत....
लग्न ठरल्या पासून इतके महिने.. अंजू ला काळजी होती...
की विक्रम योग्य आहे का??
स्नेहा शी पटेल का??

त्याचा उत्तर तिला आत्ता मिळाल होता...

स्नेहा आणि विक्रम निघताना....
स्नेहा ने अंजू ला गच्च मिठी मारली....
दोघींना काय बोलावे ते कळेना.....

अंजू ने विक्रम कडे बघितले...
विक्रम ने आश्वासक पणे डोळे मीचकवले..
अंजू हसली...

तिला आता स्नेहा ची काळजी नव्हती..
ती हळूच स्नेहा ला म्हणाली..
"ए ढमे ... तू फिरून आल्यावर "डीटेल" मधे बोलूया..."
स्नेहा हसली...

अंजू म्हणाली.. "मला विसरू नकोस हं..."