तू फक्त माझा ना?

नव्या नवलाई चा गुलाबी गारवा,
दूर दूर डोळ्यांवर, थंडगार गारवा.



निळेशार , क्षितिजपार, फक्त दोघांचेच आकाश,
नीसटत आहेत हे ही दिवस, नकळत, सावकाश.

हळू हळू कामाच्या व्यापात तो ही बुडून जाईल,
रात्री च्या "मिस्ड कॉल" ची ती वेळ ही खुडून जाईल.

"सारख भेटायला हवच का?" त्याचा प्रष्न काट्या सारखा टोचेल,
पण दोन दिवसांची ताटा -तूट त्यालाही, तिच्या एवढीच बोचेल.

दोघांच्या मनात हजार प्रन्शांचे काहूर,
मनसोक्त, मन मुराद भेटण्याची किती ती हुर हुर.

शेवटी एकच उत्तर आले, करायचे का लग्न?
पण हजार आहेत प्रश्‍न, आणि सतराशे साठ विघ्न.

आता एक मेकांच्या घरी, कसे, आणि काय कळवायचे?
उत्तर आणि दक्षिण दिशांना, कसे काय मिळवायचे?

आला तो दिवस, सामोरा समोर, दोन्ही संघ,
समोरच्याला गारद करण्याचा, प्रत्येकाचा चंग.

तिला कळेना, एवढे होऊन ही, तो काहीच का बोलत नाही?
तिच्या मनाची तळमळ त्याला, खरच का कळत नाही?

बोलणी फसली! प्रकरण तापले! तसा धीर हिला धरवेना,
आणि घरच्यांच्या विरुद्ध , एकही शब्द त्याला काही बोलावेना.

चार दिवस झाले तो घरी नाही आला,
100 मिस्ड कॉल्स बघून ही, त्याने फोन नाही केला.

वाटले तिला संपली सारी स्वप्ने, खोटा होता प्रेमाचा खेळ,
तेवढ्यात वाजली ओळखीच्या लयित "ती" दरावरची बेल.

सर-सर-सर-सर धावत आली, रडता रडता खुदकन हसली,
मिठीत त्याच्या शिरता शिरता, चिंता आता तिला कसली?

रूसवे, फूगवे, राग, लोभ.. लग्न -कार्यात सगळे विरले,
दोन वेड्यांच्या प्रेमा पुढे, सगळे प्रश्ना चटकन हरले.

मग एक मेकात हरवताना, पंढर्या शुभ्र बर्फात खेळताना..
तिने हळूच विचारले.. तू फक्त "माझा" ना????